In theorie:
Discriminatie is het ongelijk behandelen, achterstellen of uitsluiten van mensen op basis van specifieke identiteitskenmerken die niet relevant zijn voor de context. Er kan bijvoorbeeld onderscheid worden gemaakt op afkomst, gender identiteit, huidskleur, seksuele voorkeur, leeftijd, religie of beperking.
In praktijk:
Hoewel veel mensen die te maken hebben met discriminatie vaak aanvoelen dat er sprake is van ongelijke behandeling, is het in de praktijk vaak lastig te bewijzen. De argumentatie voor ongelijke behandeling wordt vaak niet expliciet benoemd, waardoor het lastig is om mensen of organisaties hierop aan te spreken. Daarnaast is vaak ook de vraag welke oplossingen en vervolgstappen daadwerkelijk geboden worden als bekend is dat er sprake is van discriminatie.
Maatschappelijke discussie:
Een interventie om discriminatie tegen te gaan is voorrang geven aan mensen uit ondervertegenwoordigde groepen. In de maatschappelijke discussie bestaan er over het algemeen twee verschillende visies op deze maatregel:
- Positieve discriminatie: deze visie is gebaseerd op het idee dat er onderscheid wordt gemaakt op basis van persoonskenmerken die voor de situatie niet relevant zouden moeten zijn. Een persoon wordt nu niet negatief, maar positief bejegend vanwege bepaalde kenmerken.
- Positieve actie: deze visie is gebaseerd op het idee van “affirmative action”, een middel ontwikkeld om machtsstructuren te doorbreken en ondervertegenwoordige groepen in de samenleving meer kansen te bieden om de ongelijke startpositie recht te trekken. Individuen die vanwege hun persoonskenmerken tegen systematische uitsluiting lopen en daardoor minder kansen hebben, krijgen via deze weg alsnog de kans om een organisatie binnen te komen.